Prolog.

Przeszła przez szklane drzwi i znalazła się na warszawskim lotnisku. Jej ostatnie minuty w Polsce, ostatnie sekundy w rodzinnym kraju. Wszystko, co mogła stracić, już straciła- rodziców, dzieciństwo, męża, córkę.

Chciała zacząć nowe życie, ale na pewno nie w Polsce. Tu miała za dużo wspomnień. Tu było za dużo marzeń. Za dużo niespełnionych marzeń.

Miała tylko 17 lat, a w życiu spotkało ją już tyle cierpienia, tyle rozczarowania. Tyle razy zawiodła się na ludziach, którym ufała, których kochała.

Podała bilet uśmiechniętej kobiecie i zaczęła iść w stronę samolotu. Zajęła swoje miejsce i smętnym wzrokiem wyjrzała przez okno.

− Coś się stało? Boi się pani latać?− zapytał pilot, który, nie wiadomo kiedy, znalazł się obok niej.

Dziewczyna uniosła na niego czarne oczy, z których można było odczytać smutek i rozpacz.

− Nie, ja się po prostu  żegnam... Żegnam się z Polską − odpowiedziała cicho.

− Rozumiem... Jakby coś się stało, jakby chciała pani porozmawiać, to proszę dać znać − powiedział, szukając czegoś w  marynarce.− Razem ze mną miała lecieć moja córka. Dwa miesiące temu zginęła razem z chłopakiem w wypadku− pilot podał dziewczynie bransoletkę z ozdobnym napisem „Fight for a dream”.− To była jej szczęśliwa bransoletka. Weź ją. Walcz o marzenia. Eliza walczyła. Zawsze. Mimo, że przyniosły jej śmierć. Ty musisz o nie walczyć. Jesteś taka młoda. Całe życie przed tobą. Nie zmarnuj tego. 

Może łza naprawdę spłynęła po jego policzku, może dziewczynie się tylko wydało. W każdym bądź razie pilot zniknął tak szybko, jak się pojawił. Szkoda, że dziewczyna nie mogła tak zrobić z pamięcią o swoim dawnym życiu... 

Sprawić, by zniknęła. 

`

Ponieważ jestem trochę zmęczona Worthem, postanowiłam więc pokazać Wam inną historię, która zrodziła się w mojej głowie. ;) Jak możecie zauważyć nowe opowiadanie ma tytuł "She's (not) afraid." Mam nadzieję, że przypadnie Wam do gustu tak jak "What you're worth?".

Uprzedzam pytania, wrócę jeszcze do historii Roberty i Harry'ego, ale w obecnej chwili nie wiem jak ubrać w słowa całą moją fabułę i to, co wymyśliłam dla bohaterów. Kryzys migającego kursora mnie dopadł. 

Mam jeszcze masę zaległości u Was, więc sukcesywnie je nadrabiam. ;) I hope, iż nie macie mi tego za złe... ;*

Dajcie znać, czy chcecie czytać o Sarze, gdyż tak nazywa się główna bohaterka tego opowiadania, czy daje Was informować. ;)

Pozdrawiam i przepraszam, za tak długą nieobecność!

Love,

reasontobe.